آبشار شوی (تله زنگ) / خوزستان

تنها راه دسترسی به آبشار شوی ¹ (تله زنگ) برای کسانی که خارج از استانهای جنوبی و استان خوزستان زندگی می کنند راه آهن می باشد که به جذایت این سفر می افزاید.

در تاریخ ۱۳۹۴/۰۱/۰۵ (روز چهارشنبه) من (محسن لچینانی – سرپرست برنامه) به همراه چهار نفر از همنوردان، آقایان حامد رحیمی ، حمید اسفنانی ، ایمان خواجه سعیدی از فریدونشهر  و آقای یونس شاکری از همنوردان شهرکردی عازم استان لرستان شدیم و پس از دیدن آبشار گریت و آبشار بیشه ، شب ساعت ۲۱:۳۰ با قطار عادی تهران – اهواز ، ایستگاه راه آهن بیشه را به سمت منطقه تله زنگ در استان خوزستان ترک کردیم.

بعد از ۳ ساعت طی مسیر در ساعت ۰۰:۱۵ به ایستگاه راه آهن تله زنگ رسیدیم. شب را در کنار سکوی ایستگاه راه آهن تله زنگ گذراندیم و به دلیل امنیت کم منطقه هر کدام از اعضا ۱ ساعت را به نگهبانی تا صبح گذراندند.

صبح با بیدار باش و بستن کوله پشتی ها ساعت ۰۷:۱۵ دقیقه حرکت را آغاز نمودیم. برای رفتن به مصیر آبشار از پل جدید راه آهن تله زنگ گذشتیم.

بعد از پل جدید پاکوبی در سمت راست قرار دارد که ما را به روستای شوی می رساند (در مسیر جریان رودخانه). مسیر را ادامه دادیم از میانه قبرستان محلی و چند جوی آب گذشتیم تا به مسیر سنگ چین (دیوار چین) رسیدیم. این سنگ چین ها در اغلب مسیر دیده می شود و احتمالا توسط بومیان ایجاد شده است.

 

پس از ورود به دره وسیعی که رودخانه تله شوی (تله زنگ) از میان آن می گذرد تغییر مسیر داده و از عرض رودخانه عبور کردیم و ساعت ۹:۱۵ کنار چشمه آبشار مانند کوچکی توقف نموده و به استراحت و صبحانه خوردن پرداختیم.

پس از خوردن صبحانه ساعت ۱۰:۲۰ ادامه مسیر دادیم، واقعا منظره ای بی نظیر بود. وجود چشمه سارها در کنار مسیر و سرسبزی مسیر بسیار جذاب و بکر بود. در این دره انبوهی از گل های شقایق وجود داشت.

 

 

قبل از رسیدن به روستای شوی، مسیر را به سمت راه بالای روستا تغییر دادیم. روستا دارای درختان و باغات زیادی می باشد و با درختان نخل بلند مشخص می باشد. در مسیر ، چشمه ی روستای شوی قرار دارد که تنها آب شرب نزدیک به روستا است.

با گذشتن از روستا دره تنگ تر می شود و مسیر در کنار جوی آب کوچکی ادامه می دهیم که هرچه جلوتر می رویم به رودخانه اصلی نزدیک می شود. در ادامه به مسیر هایی رسیدیم که صعب العبور بودند و باید با کمک سیم بکسل هایی که بسته شده بود و جا پاهای ایجاد شده در دیواره ها از این مسیر ها می گذشتیم.

 

بالاخره در ساعت ۱۲:۰۰ به آبشار رسیدیم. بی دلیل نیست که این آبشار را جزء بزرگترین آبشارهای ایران به شمار می آورند. این آبشار دارای حدود ۸۰ متر ارتفاع و ۴۰ متر عرض بوده و حجم آب بسیار بالایی دارد که در انبوهی از درختان قرار دارند.

 

شما به راحتی می توانید به بالای آبشار دسترسی پیدا کنید و سرچشمه آبشار را از نزدیک ببینید و لذت ببرید. نهار را در کنار سرچشمه آبشار اول صرف نمودیم و پس از آن ساعت ۱۴ کوله پشتی ها را بسته و از مسیر بالای آبشار کمی جلوتر (کمتر از ۵۰۰ متر) رفتیم و سرچشمه آبشار زیبای دیگری وچود داشت که به سرچشمه آبشار دوم شوی معروف است.

در بالا دست رودخانه هم آبنما های زیبایی با استخر سنگی وجود دارد که مدتی را برای شنا کردن در آن گذراندیم؛ اگر به عکس ها توجه کنید این دره دارای جنگل بلوط و انجیر می باشد که به زیبایی این منطقه دو چندان افزوده است.

 

پس از شنا و آب تنی کردن ساعت ۱۵:۳۰ عزم بازگشت کردیم و با رسیدم به سرچشمه آبشار دوم شوی به کنار آبشار دوم سرازیر شدیم و در کنار آن چند عکس یادگاری گرفتیم.

 

از کنار رودخانه به سمت پایین دست و آبشار اول (آبشار اصلی) شوی رفتیم که با نزدیک شدن به این آبشار نمای زیبایی از آن برایمان نمایان می شد؛ قابل توجه است که این آبشار از اغلب نماها قابل تصویر برداری است و از هر نما جلوه خاص خود را دارد.

 

 

با توجه به امنیت کم منطقه تصمیم گرفتیم از دره ای که در آن آبشارها قرار داشت خارج شویم  تا شب را در کنار کوهنوردان دیگری که از شهر اراک آمده بودند بگذرانیم و ساعت ۱۸ عزم به بازگشت کردیم. در طی مسیر یکی از دوستان متوجه جاندار زیبایی در آب شد؛ این جاندار که به نام سمندر امپراطور معروف است جزء هفت گونه سمندر از راسته دوزیستان می باشد که با پوست سیاه رنگ، خال های زرد رنگ و پوست نارنجی رنگ زیرین بسیار زیبا می باشد. در حال حاضر به دلیل انقراض این سمندر نگهداری در خانه، شکار و خرید و فروش آن جرم محسوب می شود.

 

 

ساعت ۱۹ به روبروی روستای شوی و خانه قشلاقی آقای حاجی وند رسیدیم؛ با اجازه از صاحب خانه چادرها را در محوطه سنگ چین خانه برپا کردیم. با تاریک شدن هوا سری هم به کوهنوردان خوب اراکی زدیم و با آش رشته ای که پخته بودند از ما پذیرایی کردند، واقعا که آش خوشمزه و دلچسبی بود.

 

 با توجه به اینکه قسمتی از مسیر را برگشته بودیم، صبح وقت بیشتری را برای استراحت داشتیم؛ ساعت ۸ از خواب بیدار شدیم و با خوردن صبحانه و جمع کردن چادرها ساعت ۹:۳۰ به سمت پایین دست رودخانه و ایستگاه قطار حرکت کردیم؛ از جایی که قطار برگشت، ساعت ۱۶ به ایستگاه تله زنگ می رسید، از ساعت ۱۰:۳۰ تا ۱۴ را به آب تنی و شنا، همراه با خوردن تنقلات گذراندیم.

ساعت ۱۴ به سمت ایستگاه حرکت کردیم و پس از رسیدن به ایستگاه اقدام به صرف نهار کردیم و ساعت ۱۶:۳۰ سوار بر قطار شده و به ایستگاه بیشه (مکان پارک اتومبیل) باز گشتیم.

 نکات لازم:

زمان طی مسیر (بدون توقف) از روستای تله زنگ تا آبشار شوی حدود ۳ ساعت تا ۳٫۵ ساعت می باشد. مسیر نزدیک تری هم برای دسترسی این آبشار وجود دارد که طی چند سال اخیر با وجود احداث جاده عشایری راه گشایی شده است که مسیر کوهپیمایی تا آبشار ۱ ساعت می باشد و بسیار مسیر سهل و راحتی دارد. امیدوارم این راه جدید باعث نشود این منطقه بکر از دست برود.

مسیر جدید از طریق شهرستان دزفول، روستای سرتنگ می باشد فقط برای دوستان خوزستانی مناسب می باشد و از لحاظ زمانی برای ما رفتن به دزفول به صرفه نیست.

برای هماهنگی و اطلاع از زمان حرکت قطار با ایستگاه های مورد نظر ارتباط داشته باشید . شماره تماس ایستگاه ها را می توانید از ۱۱۸ دریافت کنید.

برای مسیرهای کوتاه مثل ایستگاه آبشار بیشه تا ایستگاه تله زنگ و بالعکس نیازی به تهیه بلیط نیست؛ البته این موضوع را نیز با مسئول هر ایستگاه که می خواهید سوار شوید هماهنگ کنید.

---

…………………………………………………………

¹ شِوی : shevi – برگرفته شده از نام روستا