صعود زمستانه دری از تیغه شمالی

اولین صعود زمستانه قله فنی دری  به ارتفاع ۳۸۶۵ متر از “تیغه شمالی” در تاریخ ۱۳ الی ۱۵ دی ماه ۹۶ توسط گروه کوهنوردی شاهانکوه فریدونشهر انجام گردید .

اعضای شرکت کننده : شهرام اونیکزی ، احسان رفیعی ، محسن لچینانی و حامد رحیمی (سرپرست)

چکاد دری در شرق خط الراس شاهانکوه ، از بلندی های منحصر به فرد و خارق العاده زاگرس مرکزی است که در حصاری از کوههای بلند ، در  ۲۵ کیلومتری جنوب شرقی فریدونشهر قد علم کرده است .

مسیر متعارف صعود به دری در فصل تابستان از تنگ دودکشان در جبهه شمالی این کوه و شرق روستای سرداب بالا است که با عبور از تنگه ای صخره ای با چند دست به سنگ کوتاه ، به دره ای فراخ در پشت تنگه میرسیم و با صعود از شیب نسبتا تندی به برف چال شمالی دری می رسیم .

سپس با تراورس شرقی قله ی دودکشان که بالای چال برفی قرار دارد ، به ناگاه چکادی با شکوه در سمت جنوب نمایان می شود که هیچ کوهنورد و طبیعت دوستی نمی تواند بی تفاوت از کنار آن عبور کند .
از اینجا میتوان به تیغه ی شمالی دری رسید و با عبور از این تیغه مهیب بر چکاد دری بوسه زد .

متاسفانه سال گذشته علیرغم شرایط مناسب جوی و برف مناسب ، با حادثه ای که برای یکی از اعضای تیم بوجود آمد ، برنامه گذر از تیغه ی شمالی دری ناتمام ماند و برنامه به زمستان سال آینده ، یعنی امسال موکول کردیم .
وضعیت بارشهای امسال بسیار نگران کننده بود و پیش بینی های هوا شناسی هم خبرهای خوبی نداشتند ، تصمیم گرفتیم حتی به جهت آشنایی هم که شده برنامه را اجرا کنیم .
روز سه شنبه ۹۶/۱۰/۱۲ اندک برفی آمد و با شرایط امسال تصمیم گرفته بودیم برنامه را بلافاصله بعد بارش اجرا کنیم تا بیشتر حال و هوای زمستانی داشته باشد..
ساعت ۴صبح روز چهارشنبه ۹۶/۱۰/۱۳ از فریدونشهر به سمت تنگ عرب حرکت کردیم ؛ ساعت ۵:۳۰ به چشمه تنگ عرب رسیدیم و از چشمه تنگ عرب به سمت کوه چال روغن به راه افتادیم ؛ همچنان به آرامی برف می بارید و باد نسبتا شدیدی هم می وزید که گاها با بوران همراه می شد ؛ البته چند روز قبل با استعلام از سایت های مختلف هواشناسی و تماس با آقای هاشم نژاد (مدرس ارشد هواشناسی کوهستان) مطمئن بودیم که این شرایط تا ساعات آینده به پایان می رسد .

هرچند سخت ولی به صعود ادامه می دادیم ، ارتفاع برف تا زانوهایمان می رسید و سنگینی کوله پشتی ها کار را سخت تر می کرد که با ورود به دره ی شرقی  کوه چال روغن همزمان با اتمام بارش برف ، در رخ شمالی دره چال روغن قرار گرفتیم و کار راحت تر شد .

نزدیکیهای قله چال روغن به سمت جنوب تغییر مسیر داده و بعد عبور از چند شیب برفی به خط الراس شاهانکوه رسیدیم .

ساعت ۱بعدظهر بود و کمی جلوتر برای صرف نهار توقفی کردیم. از اینجا رخ غربی چکاد دری را میدیدیم که با هیبتی خاص و متمایز از کوههای اطراف قد برافراشته بود . دوباره به راه افتادیم و تا جایی که ممکن بود به کوه دری نزدیک تر شدیم و این برایمان خیلی مهم بود که کار برای روز بعد راحتتر باشد چون روز بعد باید درگیر تیغه ی شمالی آن می شدیم . ساعت ۴بعدظهر در محل مناسبی چادرها را برپا کردیم . با غروب آفتاب شام را محیا کردیم و کوله پشتی ها را برای فردا آماده کردیم و به کیسه خوابهایمان رفتیم .

روز بعد ساعت ۸:۴۵ به سمت گردنه ای که در پای تیغه شمالی دری قرار دارد حرکت کردیم ، دوحلقه طناب ، تبر یخ ، کرامپون ، میخ و لوازم رول کوبی به همراه داشتیم. با حساب وزن خوراک و پوشاک و آب ، کوله پشتی هایمان نسبت به کوله های یک روزه کمی سنگین بود . بعد از یک ساعت به گرده ی جنوبی دودکشان که در نزدیکی تیغه ی شمالی قرار دارد رسیدیم ، نمای باشکوه جبهه ی شمالی دری ناخودآگاه زبان را به تحسین خالق یکتا برانگیخت . همیشه این نمای چکاد دری را که از نزدیک می دیدم گویا سراسر وجودم را این کوه تسخیر می کرد. حجم عظیمی از صخره و سنگ با شیبی تند و پرتگاهی خطیر که تنها از فراز تیغه ی شمالی امکان دسترسی به این چکاد باشکوه را می داد .

ساعت ۱۰ پای تیغه ی شمالی رسیدیم و بلافاصله حرکت روی تیغه را آغاز کردیم . در ابتدای کار نیازی به حمایت با طناب نبود و با احتیاط بر روی تیغه مسلط شدیم. اما به زودی به قسمتهای مشکل تر تیغه رسیدیم و با ایجاد یک کارگاه طبیعی روی یک بلوک سنگی مناسب ، قسمتی حساس از کل تیغه را صعود کرده و یکی از طنابها که کوتاهتر بود را در همین قسمت ثابت کردیم و مسیر را ادامه دادیم.

چندین قسمت را هم با ایجاد کارگاه صعود کردیم ؛ با توجه به اینکه کفش های سنگین به پا داشتیم بیشتر مسیر را هوشیارانه و با دقت تمام طی می کردیم ؛ به پا داشتن این کفش های سنگین به نوبه خود بر سختی کار می افزود . بالاخره ساعت ۱۲:۲۰ بر روی قله فرعی دری مستقر شدیم.فقط یک فرود و صعود دیگر تا قله اصلی راه بود . این قسمت را هم پشت سر گذاشتیم و ساعت ۱۲:۴۵ بر قله دری گام نهادیم. خالق یکتا را سپاس گفتیم و با تجدید قوایی مختصر و گرفتن چند عکس، چکاد دری را در پناه آسمانها رها کرده و از همان تیغه شمالی آهنگ بازگشت کردیم.

با ایجاد چند کارگاه طبیعی حدود نیمی از تیغه را بازگشتیم که به ناگاه صدای شلیک گلوله ای که تقریبا نزدیکمان بود توجهمان را جلب کرد. به دقت دامنه های غربی که تنها جای ممکن برای حضور انسان بود را زیر نظر داشتیم ولی متوجه چیزی نشدیم .خواستیم ادامه مسیر دهیم که صدای شلیک دوم بسیار نزدیکتر شد، گویا شخصی از دامنه های غربی دری به سمت ما شلیک میکرد. صدای برخورد گلوله به صخره های اطرافمان هم شنیده میشد. با یک نگاه دیگر به دامنه ی غربی ، متوجه شخصی شدم که با لباسی خاکی رنگ از تیغه ای بالا می آمد و شخص دیگری کمین کرده و مرتبا تیراندازی میکرد. پشت یک صخره مناسب پناه گرفتیم.

کمی مکث کردیم تا با تفکر به اوضاع مسلط شویم. جای ما مناسب بود و حتی میتوانستیم یک شب را آنجا بدون چادر به صبح برسانیم. کمی با دقت اطراف را بررسی کردیم. هرگز ممکن نبود که آن افراد بالای سرما بیایند چون امکان صعود نداشتند. پس با سردترشدن هوا حتما مجبور به ترک محل میشدند. به هر حال خوشبختانه اینجا موبایل آنتن می داد. با نیروی انتظامی تماس گرفته و شرایطمان را توضیح دادیم و از آنها خواستیم که از پاسگاه روستای مصیر به روستای کمران بیایند تا با صعود به پای کوه موضوع را پیگیری کنند . همچنان صدای شلیک ادامه داشت سپس با آقای میکلانی سرپرست اداره محیط زیست فریدونشهر تماس گرفتیم.  آقای میکلانی گفت حتما اطراف شما بزهای کوهی هستند و آن افراد هم شکارچی اند. در همین حین بود که دو رأس بز کوهی از فاصله ی یکی دومتری پایین پای ما با هراس گریختند. وضعیت بسیار عجیب و تأمل برانگیزی بود . آن شکارچیان به بزهای کوهی شلیک میکردند در حالی که ما هم در تیررس آنها بودیم و کاملا از وجود ما در آنجا آگاه بودند اما باز شلیک میکردند. صدای شلیک متوقف شد و بعد چند دقیقه از سنگر خودبرخاسته و ادامه مسیر می دهیم .تا بچه ها یکی یکی از صخره بالا بروند،دوربین را به سمت شکارچی ها زوم کردم و چند عکس از آنها گرفتم .

ادامه مسیر می دهیم ؛ کمی جلوتر به طناب ثابتی که کارگذاشته بودیم رسیدیم و با فرود این قسمت و جمع کردن طناب و کارگاهها، دیگر کار چندانی برای اتمام مسیر نداریم. با نیروی انتظامی فریدونشهرهم تماس گرفته و وضعیت را گزارش می دهیم. بالاخره ساعت ۴بعدظهر به محل کمپ می رسیم. با اطلاع از باز بودن گردنه ی گلهونی و امکان تردد ماشین ،تصمیم گرفتیم روز بعد از سمت روستای کمران پایین برویم که مسیر بسیارکوتاهتری است . با راننده هماهنگ میکنیم که روز بعد ساعت ۱۱صبح در روستای کمران باشد.
با غروب خورشید و پس از صرف شام و ذوب کردن برف برای آب مصرفی به کیسه خوابهامی رویم . هوا نسبت به شب گذشته بسیار سردتر بود .

با روشن شدن هوا کم کم بیدار شده و وسایل را جمع می کنیم . با صرف صبحانه چادرها را نیز جمع کرده و به سمت روستای کمران سرازیر میشویم حدود ۲/۵ساعت تا کمران راه بود .
با رسیدن به روستا و ملاقات با یکی از اهالی طبیعت دوست کمران به نام شهرام سرلک متوجه میشویم که شکارچیان دیروز از اهالی کمران نبوده اند و از روستاهای اطراف کمران بوده اند . چند دقیقه بعد ماشین آقای لچینانی که دیروز هماهنگ کرده بودیم هم میرسد و با چیدن کوله پشتی ها در ماشین به سمت فریدونشهر حرکت میکنیم .