مرگ سیاه گوش

مسئول نمایندگی حفاظت محیط زیست شهرستان فریدونشهر: مرگ طبیعی یک قلاده سیاه گوش در مزارع فریدونشهر

آقای میکلانی افزود : طی تماس تلفنی یکی از همشهریان در هفته گذشته، مرگ یک قلاده گربه سان در مزارع جنوبی شهر فریدونشهر اعلام گردید که با مراجعه به منطقه، لاشه یک قلاده سیاه گوش مشاهده شد. طبق بررسی های به عمل آمده این سیاه گوش پیر بوده و علت مرگ آن طبیعی بوده است.

با انتقال این لاشه به اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان، مشخص گردید که این سیاه گوش هفتمین نوع از گربه سانان مستند شده در استان اصفهان می باشد (وجود این گونه در استان اصفهان مستند نشده بود) که اهمیت حیات وحش شهرستان فریدونشهر و منطقه شکار ممنوع ستبله را بیش از پیش نمایان می سازد.

طبق گفته ها و شنیده ها، مردم منطقه سیاه گوش را با یوز پلنگ اشتباه می گرفتند (به دلیل دید از دور) و اطلاعی از نام آن نداشتند با این حال از گذشته های دور، مردم حضور این گربه سان را در حیات وحش شهرستان فریدونشهر نظاره گر بوده اند.

توصیف کوتاهی از سیاه گوش

سیاه‌گوش یکی از سنگین‌ترین و سریع‌ترین گربه‌های کوچک است و مطالعات ژنتیکی نشان می‌دهد که گربه طلایی آفریقایی و یوزگربه نزدیک‌ترین خویشاوندان این گربه‌سان‌اند ؛ پستانداران گوشتخوار و بویژه گربه سانان به دلیل قرار گرفتن در رأس هرم غذایی، نشان دهندۀ سلامتی یک زیستگاه بوده و از این رو از رده های مهم جانوری به حساب می آیند.

نام انگلیسی: Eurasian Lynx

نام علمی: Lynx lynx

به طور کلی در دنیا، چهارگونه سیاهگوش وجود دارند که شامل سیاهگوش اوراسیایی (Lynx lynx)، سیاهگوش ایبریایی (Lynx pardinus)، سیاهگوش کانادایی (Lynx canaensis)و باب کت (Lynx rufus) می شوند. در این بین، سیاهگوش اوراسیایی از نظر جثه از سایر گونه ها بزرگ تر و دارای گسترده ترین پراکنش است که ایران را نیز در بر می گیرد. بر اساس شواهد موجود، زیرگونه­ای از سیاه‌گوش که در ایران وجود دارد، L. l. dinniki (یکی ار زیر گونه های سیاهگوش اوراسیایی)است. این زیر گونه از جمله ناشناخته­ترین زیرگونه­های سیاهگوش در دنیا محسوب می­شود که در جنوبی­ترین حد پراکنش خود در نواحی شمال، شمال غرب و برخی مناطق غرب ایران دیده شده است.

سیاهگوش اوراسیایی با داشتن طول بدن کم، دم کوتاه و موهای بلند روی گوش ها، شبیه به یک باب کت به نظر می آید، با این تفاوت که بسیار بزرگ تر بوده و دارای پاهای کشیده تر و بزرگتری است. پاهای کشیدۀ این جانور آن را کاملأ از سایر هم نوعان خود مجزا می سازد، به طوریکه در مواردی نادر افرادی با طول شانۀ بیش از ٧٠ سانتی متر هم گزارش شده است. پاهای عقبی از پاهای جلویی بلندتر است که به نظر می رسد این تفاوت همراه با تغییرهای دیگر در اسکلت، سازگاری برای جهش را پدید آورده است.

سیاهگوش ها پاهایی قوی، بزرگ و ظاهری نیرومند دارند. پنجه ها پهن بوده و دارای بافت هایی توسعه یافته در بین انگشتان هستند. در زمستان بخشهای زیرین پنجه ها با موهای بلند، انبوه و زبر پوشیده می شود. ظاهرأ این مشخصات سازگاری هایی برای جابجایی در برف عمیق است.

برای دسترسی به اطلاعات بیشتر در مورد سیاه گوش می توانید به تارنمای انجمن یوز پلنگ ایرانی مراجعه نمایید.